برادرم نگاهت، خواهرم حجابت

به فرد:
?? شايد اينکه عده اي مقام معظم رهبري را قبول ندارند، بخشي از آن مربوط به ما باشد، ما در شناساندن اين جايگاه و شخصي که در اين جايگاه قرار دارد، کم کاري کرديم.

لطفا" تا به انتها و با دقت خوانده شود??

 آقا سيدعلي حسيني اي کيست . که
تو نيويورک و کاليفرنيا چهارصدهزار نفر مقلد دارد؟

??کدام مرجع تقليدي،
دومين تندخوان کشورش بوده است؟

??کدام رهبري در دنيا
هشت سال
سردار جبهه‌هاي جنگ بوده است؟

??کدام فرمانده جنگي
هشت سال رئيس جمهوري بوده است؟

??کدام رهبري
دشمنش مهاجراني
مي‌گويد تو زندگينا‌مه‌اش
نه يک برگ سياه
بلکه يک برگ خاکستري هم
وجود ندارد؟

??کدام سياستمداري در دنيا
کدام مرد سياسي
بچه‌هايش اين قدر سالم و پاک هستند؟
چه طور تربيتشان کرده است؟

??همان که
هفته‌اي دو بار
خارج فقه و اصول مي‌گويد؟

??رئيس جمهوري روسيه گفته است:
"بيشتر از من به روسيه مسلط بود."

??همان که
آيت‌الله جوادي گفته است:
"وقتي ميهمانش بودم،
اجازه نداد
پسرش با ما ناهار بخورد
که از بيت المال است."

??همان که
استاد ما مي‌گفت
خانه‌اش موکت است
فقط يک فرش دارد از جهيزيه خانمش

??کدام مديري با اين حجم کاري،
اخبار 20:30 پخش کرد
مثل هميشه سر وقت به قرارش آمد
ر?س ساعت 8 صبح
نه دقيقه‌اي دير و نه دقيقه‌اي زود

??همان که
به خاطر نگهداري پدر،
درس و قم را رها کرد

??همان که
دستش هنوز هم
به خاطر ترکشها عذاب دارد
و چهره‌اش عذاب زده است

??کدام مرجع شيعه
مي‌توانست
اين همه عالم سني را
مديريت کند؟

??اين مرد 77 ساله کيست؟
که امير کويت گفته است:
"از نصايحتان،
منطقه بهره مي‌برند
و ما …"

??پسر امير امارات گفته است:
"بابايم مي گويد
عالم اسلام،
يک مرد دارد آن‌هم سيدعلي."

??کوفي عنان
رئيس سابق سازمان ملل گفته است:
"ديدم
در اوج معنويت،
در اوج سياست بود
بايد رئيس سازمان ملل،
او بود."

??پوتين:
"آنچه ديدم،
منطبق بود
بر داستانهايي که
 از مسيح
در انجيل خوانده ام."

??حالا اين سيّاس کيست؟

??کسي است که
وقتي آيت الله بهجت
کامل‌ترين نفس عالم
در بيمارستان بستري بود
و به همان درد مرحوم شد
پسرش گفته است:
"ديدم در ساعات آخر عمرش
پدرم ختم صلوات گرفته
گفتم چرا؟
گفت آقاي ‌اي کردستان هستند!"
آخرين عمل بهجت
صلوات براي سلامتي اوست

??او کيست که
پسر آقاي پهلواني گفته است:
"وقتي ايشان قم آمدند،
آقا سيدعبدالله جعفري
به من زنگ زدند
پيرمرد نود و اندي ساله‌اي که
قبلهء عرفا بعد آقاي بهجت بود
و کسالت داشت،
که مرا
براي ديدار آقاي ‌اي ببر"
و
پسر آقاي پهلواني مي‌گفت: "آن ابرمرد توحيد
خم شد
دست سيد علي را بوسيد."

??«يـــا صـــاحـــب الـــزمـــان»??

??اگر نايبت
اين‌چنين مديريت مي‌کند
ده کشور منطقه را
و دلها‌ را،
تو چه مي‌کني؟??

??بيا باور کن
دشمنانمان هم
مانده‌اند
و از دشمني اين مرد
پشيمان شده‌اند!

??او بي‌نظير است

??افتخار مي‌کنيم
به نفسش
به قدمش
به نورش

??چشم اسلام و ايران
روشن است
از نور او.

لبيک يا اي
عشق يعني يک خميني سادگي
عشق يعني با علي دلداگي
عشق يعني لا فتي الا علي
عشق يعني رهبرم سيد علي
آن قدر فروارد کنيد تا همه دشمنان قسم خورده اش هم بخوانند
براي سلامتي شان اجماعا" صلوات (اللهم صل علي محمد و آل محمد

اگه سيد علي رو دوست داري يه بار بخون و بعد منتشر کنيد

ماجراي ساخت مسجد جمکران، دستور امام زمان، گوسفند قرباني و راز دو رکعت نماز در آنجا

مسجد مقدس جمکران در نزديکى شهر مقدس قم واقع شده و همواره پذيراى زائرينى از نقاط مختلف ايران و جهان است. اين مکان مقدس، تحت توجهات خاصه حضرت مهدي(عج) قرار دارد و آن حضرت از شيعيانشان خواسته‌اند که به اين مکان مقدس روى آورند، چرا که اين مکان، داراى زمين شريفى است و حق‌تعالي آن را از زمين‌هاي ديگر برگزيده است.

‏شيخ صدوق در کتاب ‌«مونس الحزين في معرفه الحق و اليقين» و در روايت مشهوري که به‌نظر مي‌آيد تنها سند موجود و معتبر براي ساخت اين مسجد باشد، آورده است: «شيخ حسن‌بن مثله جمکراني گويد: من شب سه شنبه، 17 ماه مبارک رمضان سال 373 ق در خانه خود خوابيده بودم که ناگاه جماعتي از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بيدار کردند و گفتند: برخيز و مولاي خود، مهدي(ع) را اجابت کن که تو را طلب کرده است.

آنها مرا به محلي که اکنون مسجد جمکران است آوردند، چون نيک نگاه کردم، تختي ديدم که فرشي نيکو بر آن تخت گسترده شده، جواني 30 ساله بر آن تخت تکيه بر بالش کرده و پيرمردي هم نزد او نشسته است، آن پير، خضر نبي(ع) بود که مرا امر به نشستن کرد، حضرت مهدي(عج) مرا به نام خودم خواند و فرمود: برو به حسن مسلم (که در اين زمين کشاورزي مي‌کند) بگو، اين زمين شريفي است و حق‌تعالي آن را از زمين‌هاي ديگر برگزيده است و ديگر نبايد در آن کشاورزي کند. عرض کردم: يا سيدي و مولاي! لازم است که من دليل و نشانه‌اي داشته باشم و‌گرنه مردم حرف مرا قبول نمي‌کنند.

امام فرمود: تو برو و آن رسالت را انجام بده، ما نشانه‌هايي براي آن قرار مي‌دهيم، و همچنين نزد سيد ابوالحسن‌الرضا (يکي از علماي قم ) برو و به او بگو حسن‌بن مسلم را احضار کند و سود چند ساله را که از زمين به دست آورده است، وصول کند و با آن پول در اين زمين مسجدي بنا کند. به مردم بگو به اين مکان رغبت کنند و آن‌را عزيز دارند و چهار رکعت نماز در آن گذارند.
آنگاه امام(عج) فرمودند: هر که اين دو رکعت نماز را در اين مکان (مسجد جمکران) بخواند مانند آن است که دو رکعت نماز در کعبه خوانده باشد.

چون به راه افتادم، چند قدمي هنوز نرفته بودم که دوباره مرا باز خواندند و فرمودند: بزي در گله جعفر کاشاني است، آن‌را خريداري کن و بدين مکان بياور و آن‌را بکش و بين بيماران انفاق کن، هر بيمار و مريضي که از گوشت آن بخورد، حق‌تعالي او را شفا دهد.
حسن‌بن مثله جمکراني مي‌گويد: من به خانه بازگشتم و تمام شب را در انديشه بودم، تا اينکه نماز صبح را خوانده و به سراغ «علي المنذر» رفتم و ماجراي شب گذشته را براي او نقل کردم و با او به همان مکان شب گذشته رفتيم، و در آنجا زنجيرهايي را ديديم که طبق فرموده امام عليه‌السلام، حدود بناي مسجد را نشان مي‌داد.

سپس به قم نزد سيد ابوالحسن رضا رفتيم و چون به در خانه او رسيديم، خادم او گفت: آيا تو از جمکران هستي؟ به او گفتم: بلي! خادم گفت: سيد از سحر در انتظار توست. آنگاه به درون خانه رفتيم و سيد مرا گرامي داشت و گفت: اي حسن‌بن مثله! من در خواب بودم که شخصي به من گفت: حسن‌بن مثله، از جمکران نزد تو مي‌آيد، هر چه او گويد، تصديق کن و به قول او اعتماد نما، که سخن او سخن ماست و قول او را رد نکن.

از هنگام بيدار شدن تا اين ساعت منتظر تو بودم، آنگاه من ماجراي شب گذشته را براي وي تعريف کردم، سيد بلافاصله فرمود تا اسب‌ها را زين نهادند و بيرون آوردند و سوار شديم، چون به نزديک روستاي جمکران رسيديم، گله جعفر کاشاني را ديديم، آن بز از پس همه گوسفندان مي‌آمد، چون به ميان گله رفتم، همين‌که بز مرا ديد به طرف من دويد، جعفر سوگند ياد کرد که اين بز در گله من نبوده و تاکنون آنرا نديده بودم، به هر حال آن بز را به محل مسجد آورده و آن را ذبح کرده و هر بيماري که گوشت آن‌را تناول کرد، با عنايت خداوند تبارک و تعالي و حضرت بقيه‌الله ارواحنا فداه شفا يافت. ابوالحسن رضا، حسن مسلم را احضار کرده و منافع زمين را از او گرفت و مسجد جمکران را بنا کرد و آن را با چوب پوشانيد. سپس زنجيرها و ميخ‌ها را با خود به قم برد و در خانه خود گذاشت، هر بيمار و دردمندي که خود را به آن زنجيرها مي‌ماليد، خداي‌تعالي او را شفاي عاجل[سريع] مي‌فرمود، پس از فوت سيد ابوالحسن، آن زنجيرها ناپديد شد و ديگر کسي آنها را نديد.»